Chapter V: Real Girl

Chapter V: Real Girl
“น้องนุช...แสนซนคนจิตวิทยา”

“พี่ ๆ ตอนนี้น้องเกี๊ยวกุ้งอยู่กรุงเทพฯ นัดพบปะกันดีกว่า ต้อนรับน้องนุชแสนซนคนจิตวิทยากัน” เสียงโหวกเหวกดังลอดกระบอกมือถือออกมา ส่วนคนฟังก็พยักหน้าหงึกๆ

“อือ นัดน้องสิ แล้วก็นัดโอปอลด้วยเน้อ เจอกี่โมงที่ไหนก็โทรบอกด้วยนะ”

“ครับผม”

เสียงตอบรับกลับมาก่อนจะหายไป...หลังจากหายไปนานค่อนวัน...เสียงวายร้ายทิคเก็ตก็ดังมาตามกระบอกมือถืออีกครั้ง

“พี่ ๆ เดี๋ยวเกี๊ยวกุ้งจะมาหาพี่อาเธอร์ที่วังข้าวแช่...ช่วงเวลาทิคเก็ตเลิกงานพอดี แล้วค่อยเดินไปรับที่นั่น แต่ตอนนี้ทิคเก็ตกลัวน้องเกี๊ยวกุ้งจะหลงทาง เห็นบอกว่าลืมถือของฝากมาให้พี่อาเธอร์ จะต้องกลับบ้านไปเอามาให้น่ะ แล้วจะนั่งรถเมล์มาวังข้าวแช่ถูกไหมก็ไม่รู้ ทิคเก็ตกลัวน้องเกี๊ยวกุ้งจะหลงทางน่ะ” น้ำเสียงที่พ่นออกมานั้นแฝงไว้ด้วยแววกังวลและความเป็นห่วง...เช่นเดียวกับคนฟัง

“อ๋อ พี่ ๆ ตะกี้ทิคเก็ตโทรนัดโอปอลเรียบร้อยแล้วนะ”

“อือ...ดี งั้นเดี๋ยวค่อยเจอกันนะ เดี๋ยวพี่โทรถามเกี๊ยวกุ้งก่อน ว่าถึงไหนแล้ว กลัวเด็กต่างด้าวหลงทางเหมือนกัน เออ...งั้นวันนี้ทิคเก็ตก็ได้เจอพี่อาเธอร์แบบตัวเป็น ๆ เลยสินะ ฮ่าๆ ดีวะ แล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะ ว่าพี่อาเธอร์แห่งวังข้าวแช่เป็นไง แค่นี้นะ” คนพูดพูดจบก็ตัดสายทันที จากนั้นหมายเลขที่กดหาก็คือ เด็กต่างด้าวนามว่าเกี๊ยวกุ้ง

“สวัสดีค่ะ พี่ติงติง อุ๊ย...วันนี้เกี๊ยวกุ้งโชคดีจัง มีแต่คนเป็นห่วง” เสียงแหลมใสตอบกลับทันทีที่กดรับสาย และนั่นก็ทำให้คนปลายสายฉีกยิ้ม

“เอ้าไม่ดีเหรอ มีคนเป็นห่วงน่ะ”

“ดีสิคะ ตะกี้พอวางสายพี่โอปอล พี่ติงติงก็โทรเข้ามา แล้วก่อนหน้านั้นก็พี่ทิคเก็ต...เกี๊ยวกุ้งดีใจจังที่พี่ ๆ เป็นห่วง...” เสียงใส ๆ ยังคงเจื้อยแจ้วจำนรรจา

“อือ แล้วนี่จะไปวังข้าวแช่ถูกไหมเนี่ย”

“ถูกค่ะ พี่ทิคเก็ต พี่โอปอลบอกเส้นทางมาเรียบร้อยแล้วค่ะ ที่ยุ่ง ๆ แบบนี้เพราะเกี๊ยวกุ้งขี้ลืมเองแหละ ลืมหยิบของฝากออกมาให้พี่อาเธอร์ พอมาซื้อหนังสือถึงนึกได้เลยต้องกลับไปเอาใหม่ ดีจะได้เอาหนังสือที่จะซื้อไปฝากพี่กุ๊กก้าไปเก็บด้วย”

“อืม ดีแล้ว...งั้นเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นนะ ตามเวลานัด มาพร้อมทิคเก็ตใช่ไหม ยังไงก็ระวังทิคเก็ตหน่อยนะน้องเกี๊ยวกุ้ง...เพราะทิคเก็ตยิ่งชอบกินอาหารประเภทเกี๊ยว ๆ อยู่ด้วย ฮ่าฮ่า” และแล้วการสนทนาครั้งแรกที่จะได้พบเห็นเจอตัวกันแบบจะจะก็เกิดขึ้น...หลังจากพบปะกันเพียงบนหน้าจอคอมพ์...

การพบกันในครั้งนี้ก็นำมาซึ่งความปั่นป่วนเล็กน้อย เมื่อพี่ ๆ ทุกคนต่างกลัว...กลัวเด็กต่างด้าวอย่างเกี๊ยวกุ้ง...หญิงสาวร่างผอมบาง แววตาสดใสดุจกระต่ายน้อยแสนซนคนฉลาดที่สามารถสะกดพี่ ๆ สุดเฮี้ยวให้สงบลงได้ด้วยการใช้จิตวิทยาขั้นสูงเวลาที่พี่ ๆ จอมเฮี้ยวเริ่มวาดลวด เล็งลาย และกัดกันเอง

*******

Sydney : ติงติง เดี๋ยวพี่ดึงน้องเกี๊ยวกุ้ง น้องอีกคนที่ติดตามอ่านนิยายไม่รู้จับบนบอร์ดมาให้รู้จักนะ

TingTing : โอเคค่ะ...ดึงมาเลยค่ะ จะได้รู้จักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น หุหุ

Sydney : ค่ะ ^^”

พรึ่บ...แวบ (Sound of share)

เกี๊ยวกุ้ง : สวัสดีค่ะ พี่ติงติง

TingTing : สวัสดีค่ะ น้องเกี๊ยวกุ้ง...

จากนั้นบทสนทนา การโต้ การตอบ การรับมุกก็เกิดขึ้น และเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และเรื่องอำ ๆ ขำ ๆ ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อสมาชิกจอมจุ้นแสนวุ่นวายอีกสองคนถูกดึงเข้ามาร่วมวงสนทนา

TingTing : เกี๊ยวกุ้งหาหอพักได้หรือยัง

เกี๊ยวกุ้ง : ยังค่ะ แต่พี่กุ๊กก้าบอกว่าจะช่วยหาให้ค่ะ เห็นว่าวันนี้จะแวะไปดูที่หอกาสะลองที่พี่ติงติงบอกให้ แล้วค่อยดูอีกสองสามที่ต่อค่ะ

Opel : พี่ติงติง กุ๊กก้านี่เป็นใครเหรอ (เจ้าหนูจำไมเริ่มวาดลวดลายคำถาม)

TingTing : อ๋อ...กุ๊กก้านี่เป็นพี่ของเกี๊ยวกุ้งน่ะ

Opel : เอ้า เหรอ ดีจัง แล้วทำไมเกี๊ยวกุ้งไม่พักอยู่กับกุ๊กก้าล่ะ พี่น้องกันน่ะ

TingTing : ก็บ้านกุ๊กก้าไม่ได้อยู่หลังมหา’ลัยนี่นา มันเดินทางลำบาก ให้เกี๊ยวกุ้งพักอยู่หลังมหา’ลัยน่ะดีแล้ว สะดวกกว่า

Opel : อือ ใช่ แล้วเกี๊ยวกุ้งจะเข้าหอพักเมื่อไหร่ล่ะ

เกี๊ยวกุ้ง : ปลายเดือนหน้าค่ะ

ขณะที่โอปอลและน้องเกี๊ยวกุ้งกำลังเม้าท์กันอย่างเมามัน ...ก็มีอีกสองคนที่ลอบส่งข้อความให้กันและกัน...

TingTing : เกี๊ยวกุ้ง...โอปอลคิดว่าเกี๊ยวกุ้งกะกุ๊กก้าเป็นพี่น้องกันน่ะ เกี๊ยวกุ้งก็ตอบไปเรื่อย ๆ และเนียน ๆ นะ อย่าหลุดให้โอปอลสงสัยนะ (o_o)

เกี๊ยวกุ้ง : !!!O_O!!! เอ่อ...จะดีเหรอคะพี่ติงติง

TingTing : (- -) (_ _) (- -) ดีซิ หุหุ เดี๋ยวพี่บอกทิคเก็ตกับกุ๊กก้าต่อดีกว่า หุหุ

Ticket : ม่ายอาว ๆๆๆ ทิคเก็ตไม่เล่น (>O<)! (ถ้าเป็นเสียงพูดคงตอบเสียงเขียวปั้ด)

TingTing : ทำไมล่ะ ก็เกี๊ยวกุ้งจะไปอยู่ที่นั่นแล้วนี่นา ยังไงกุ๊กก้าก็ต้องดูแลน้อง...น้องร่วมโลกไง เหม่ ๆ ทำเป็นไม่อยากเล่น ทีเรื่องพี่ซิดนีย์ยังเล่นเลย

Ticket : ก็ตอนนั้นโดนมัดมือชกนี่นา ชิ...งิงิ

TingTing : สรุปจะอำหรือไม่อำต่อ

Ticket : ต่อก็ดี หุหุ... \\ (^o^) //

จากนั้นกระบวนการอำก็เกิดขึ้น โดยมีเกี๊ยวกุ้งกับกุ๊กก้าเป็นผู้ช่วยอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งวันหนึ่งความลับก็ไม่มี เมื่อคนระดับมาเฟียวัยรักอย่างโอปอลจับไต๋ได้...

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)
‘ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง’ (Sound of Shake)
Opel : ไหนพี่ติงติงบอกว่าเกี๊ยวกุ้งกับกุ๊กก้าเป็นพี่น้องกันไง ไม่ใช่สักหน่อย นี่มาอำเค้าอีกแล้วน้า พี่ทิคเก็ตก็ด้วย ทุกคนเลย เชอะ >_< !

TingTing : อือ ก็ใช่ไง...เป็นพี่น้องกันไง ^_^’

Opel : ไม่ใช่เลย ถ้าพี่น้องกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน แต่นี่ไม่อยู่ด้วยกัน ดีนะโอปอลสงสัยจึงถาม และเกี๊ยวกุ้งก็บอก พี่ ๆ นั่นแหละมาอำเค้า งุงิ...งุงิ

TingTing : *O*! แต่พี่พูดจริงน้า สองคนนั่นเป็นพี่น้องกันเพียงแต่โอปอลฟังไม่จบเองนี่นา...ถ้าฟังอีกหน่อยก็จะรู้ว่า...พี่จะพิมพ์ต่อว่า สองคนนั้นเป็นพี่น้องร่วมโลกกันอ่ะ...หุหุ

Ticket : แต่พี่ไม่เกี่ยวนะโอปอล พี่น่ะแค่ทำตามน้ำเท่านั้นเอง โฮะๆๆ

Opel : เออ...สนุกนักกับการแกล้งน้องเนี่ย ระวังอย่าโดนบ้างล่ะ โอปอลจะหัวเราะให้ฟันร่วงบ้าง คอยดู =..= ’!

TingTing : โอ๋แต่ช้าแต่ โอ๋ๆๆ หุหุ ^o^’’

เวลาเพียงไม่นาน...นับจากวันเริ่มต้นที่รู้จักและทักทายกัน จากมิตรภาพที่เป็นเพียงการออนไลน์พบปะเจอะเจอ พูดคุยกันผ่านตัวอักษรก็กลายเป็นการพบหน้า สังสรรค์ และจับมือกันท่องเที่ยว...จากนั้นความคุ้นเคยและความสนิทสนมก็ค่อย ๆ เพาะบ่มมากขึ้น มากขึ้นจนบัดนี้กลายเป็นว่า...
เมื่อไหร่ว่าง...เปิดเครื่องคอมพ์...Sing in แล้วนั่งเม้าท์กัน...หุหุ

ช่วงพี่ ๆ สุดเฮี้ยวแอบขบ (เกี๊ยวกุ้ง) นิด ๆ ...

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)

Ticket : เอ่อ...ขอขบน้องรักสักนิด...นะนิดเดียว พี่ ๆ อย่าบอกน้องเขานะขอรับ หุหุ (> <)

'ขอนิยามยัยน้องนุชสุดท้อง…ว่า “รู้นะพี่ ๆ ทำไรไว้…!!!” อ๊ะจ้าก !!! เกี๊ยวกุ้งเป็นน้องที่น่ารัก น่าเอ็นดู พี่ทิคเก็ตละ ร๊าก...รัก และห่วงน้องจริง ๆ เพราะเกี๊ยวกุ้งดูมีวุฒิภาวะมากกว่าพี่ทิคเก็ตนะสิ (แต่บางเรื่องเท่านั้นนะครับ ขอบอก หุหุ) คอยรับฟังคำร้องทุกข์ของพี่ทิคเก็ตและพี่โอปอลได้เป็นอย่างดี ดีเสียจนบางทีพี่ทิคเก็ตต้องระวังตัว...ไม่งั้นพี่อาจกลายเป็นหนูทดลองจิตของน้องเกี๊ยวกุ้งแหงม ๆ... ถ้าเป็นแบบนี้จริง ๆ รับรองได้ พี่ทิคเก็ตซี้แหงแก๋...แหง่ก ๆๆ'

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)

Opel: ด้วย ด้วย...พี่โอปอลขอเอี่ยวขบนิด กัดหน่อยด้วยคนนะครับ พี่ ๆ ... เออ...และก็ขอยืมคำพี่ทิคเก็ตด้วยอีกครั้ง...อย่าบอกน้องเกี๊ยวกุ้งนะครับ

'โอปอลล่ะดีใจ๊ ดีใจที่คุณพี่ ๆ ดึงโอปอลมาร่วมสุขีสโมสรในเอ็มด้วยคน หุหุ...และหลังจากโอปอลได้ทำความรู้จักกับเกี๊ยวกุ้งไปแล้ว อือ...นะ น้องนุชของพี่โอปอลชอบเล่นลูกเงียบนะ สงสัยคอบเก็บข้อมูลละสิ...แต่ไม่ใช่เกี๊ยวกุ้งไม่ทันมุกนะ...ทันทุกเม็ดแต่อุบอิบเอาไว้...นาน ๆ ปล่อยที

การได้รู้จักเกี๊ยวกุ้งนี่ทำให้พวกพี่ ๆ อุ่นใจเหลือเกิน ประดุจมีแม่ชีคอยให้คำโปรดปรึกษา ทุกปัญหามีทางแก้ไขขอเพียงบอกน้องเกี๊ยวกุ้ง จนโอปอลและพี่ทิคเก็ตต้องรวมหัวกัน ยกตำแหน่ง ผอ.สถาบันกัลยาฯ ให้ เพราะรักน้องเกี๊ยวกุ้ง...เอาไปเลยครับ...ผอ. สถาบันกัลยาฯ ...ที่คอยรักษาพวกพี่ ๆ ยามจิตที่ป่วนกันเป็นแถว ฮ่า ๆ'

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)
Sydney : หุหุ...งานนี้พี่ซิดนีย์ขอร่วมเอี่ยวเพิ่มอีกคนนะคะ \\(^O^)//

'คือว่า...เพราะพี่อาเธอร์นี่แหละที่ทำให้พี่ซิดนีย์ได้รู้จักกับเกี๊ยวกุ้ง และก็คุยกันบ่อยขึ้น เหตุเกิดเพราะเกี๊ยวกุ้งมักออนเวลาเดียวกับพี่ จากนั้นพี่กับเกี๊ยวกุ้งจึงเป็นเพื่อนคุยของกันและกัน ฮิฮิ...แต่ที่พี่อยากขบเพราะความเอ็นดูของน้องเกี๊ยวกุ้งก็คือ เพราะความตั้งใจของเกี๊ยวกุ้งที่อยากให้พี่ซิดนีย์ได้กินมะขามเพชรบูรณ์จึงจัดส่งมาให้พี่ แต่เพราะความติงต๊องของพี่ซิดนีย์ที่บอกบ้านเลขที่ผิด (ฮิฮิ อาจเป็นเพราะพี่ไม่เคยส่งของกลับมาบ้านแหงม ๆ) จึงทำให้เกี๊ยวกุ้งต้องส่งมะขามหวานมาให้พี่ซิดนีย์สองครั้งจึงได้รับ แต่ก็อร่อยค่ะ ฮิฮิ...นี่พี่ซิดนีย์ขบเพราะความเอ็นดูนะคะ...มิใช่มีเจตนากัดเหมือนทิคเก็ตกับโอปอลเล้ย...จริงนะ...'

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)
Arther : ^O^ พี่อาเธอร์เข้ามารายงานตัวด้วยเช่นกันครับ...แต่พี่ไม่ขบไม่กัด...พี่มาขอเม้าท์เท่านั้นเองครับ

'ครั้งหนึ่ง... ครั้งหนึ่งเกี๊ยวกุ้งยังจำได้หรือเปล่า...วันที่เกี๊ยวกุ้งมากรุงเทพแล้วแวะมาหาพี่อาเธอร์ที่วังข้าวแช่น่ะ พี่อาเธอร์ยังจำได้ ว่าพี่พาเกี๊ยวกุ้งไปหม่ำอาหารกลางวัน ด้วยการสั่งติมซำชุดใหญ่มาให้ เพื่อรองรับน้องนุชของพี่ แต่แล้วพี่ก็เห็นน้องนุชของพี่สั่งเพิ่มอีกหนึ่งชุด จนพี่อาเธอร์นึกเอะใจ...
“สงสัยขนมจีบที่บ้านเกี๊ยวกุ้งคงไม่อร่อยเท่าที่วังข้าวแช่ ถึงได้สั่งเพิ่มให้ตัวเองน่ะ ?”

ฮ่า ๆ เห็นมั้ยว่า พี่อาเธอร์ไม่ได้ขบไม่ได้กัดเกี๊ยวกุ้งเหมือนทิคเก็ตกับโอปอลเลย แต่พี่แค่สงสัยเท่านั้นเอง ฮ่าฮ่า...'

‘ตู๋ตุ๊ด ตู๋ตุ๊ด’ (Sound of MSN)
O[]O! : ขอจบช่วงแอบขบ...ไว้เพียงเท่านี้ เนื่องจากโปรดิวเซอร์ตามล่าหาเรื่องขบเล็กกัดหน่อย...จากพี่ ๆ สุดเฮี้ยวอย่างท่านอัลฟ่า และท่านกุ๊กก้าไม่ได้...ฉะนั้นจึงขอตีตั๋วเครื่องอิงค์เจ็ท ไปตามล่าหาเรื่องมาขบกัดต่อด้วยประการฉะนี้แล...

- ขอได้รับความขอบคุณจากกลุ่ม TGirlClub ผู้พิมพ์ภาษาไทย & อิโมติชั่น และโปรดรออ่านซีรีส์ขบเผาต่อในสัปดาห์หน้า -